Bambi, το χαρούμενο αρνάκι!

Αυτή είναι η Bambi, ένα μικρό αρνάκι το οποίο το μεγάλωσαν οι άνθρωποι ταΐζοντας το με μπιμπερό. Η Bambi έχει μάθει να ζει μέσα στο σπίτι, και σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες της, η Bambi θεωρεί πως είμαι μισή άνθρωπος μισή σκύλος!

Όπως και να' χει πάντως, η Bambi είναι μια σκέτη γλύκα και απολαμβάνει την ζωή της με τους ανθρώπους της. Εδώ μπορείτε να την δείτε να χοροπηδάει από χαρά πάνω στο κρεβάτι των ιδιοκτητών της!

Θαλάσσιο λιοντάρι επιστρέφει καθημερινά στους ανθρώπους που το έσωσαν.

H Panchita ξεκουράζεται στις ξαπλώστες

Πριν λίγο καιρό η Panchita, ένα θαλάσσιο λιοντάρι από τα Γκαλαπάγκος, πιάστηκε στα δίχτυα ψαράδων, τα οποία της δημιούργησαν βαθιά κοψίματα πάνω στο δέρμα της.

Με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να κολυμπήσει και να φτάσει μέχρι την ακτή όπου βρισκόταν το συγκεκριμένο ξενοδοχείο. Εκεί την εντόπισαν άνθρωποι του ξενοδοχείου, και με την βοήθεια κτηνιάτρων, την περιέθαλψαν για 3 μήνες στο ξενοδοχείο μέχρι να γίνει και πάλι εντελώς καλά.

Από την στιγμή που οι άνθρωποι του ξενοδοχείου την άφησαν και πάλι ελεύθερη στην θάλασσα, η Panchita επιστρέφει καθημερινά στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί λίγο στις ξαπλώστρες του, μετά από μια κουραστική ημέρα περιπλάνησης στο νερό.
Αυτή την εποχή η Panchita είναι έγκυος και περιμένει να γεννήσει μέσα στο επόμενο μήνα!

πηγή: Empty Cages Worldwide

Viksi, η αλεπουδίτσα που σώθηκε από φάρμα γούνας!

H Viksi, όπως χιλιάδες αλεπούδες, γεννήθηκε σε μια φάρμα γούνας, όπου και θα τελείωνε η σύντομη και δυστυχισμένη ζωή της, που τη ζούσε περιορισμένη σε ένα μικρό κλουβί.

Ζούσε φυλακισμένη πίσω από συρματόπλεγμα και τα άκρα της ήταν αδύναμα από την έλλειψη άσκησης, καθώς οι συνθήκες διαβίωσής της περιόριζαν την κίνησή της και τις σωματικές της δραστηριότητες.

Η σύντομη ζωή της είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Θα την σκότωναν με ηλεκτροσόκ και θα την έγδερναν για να πάρουν τη γούνα της. Η Viksi ίσως τυλιγόταν ως φουλάρι γύρω από το λαιμό κάποιας πλούσιας κυρίας ή θα γινόταν διακοσμητική τρέσα σε κάποια ζακέτα ή άλλο ρούχο.

Ευτυχώς τίποτε από τα παραπάνω δεν έγινε! Η Viksi ήταν μια από τις λίγες αλεπουδίτσες που διασώθηκαν από την τραγική τύχη τους και ζει ευτυχισμένη σ' ένα σπίτι που τη λατρεύουν!

Η Viksi έχει γίνει μια πραγματική διασημότητα, κάνοντας χιλιάδες ανθρώπους να σκεφτούν ότι ένα τέτοιο τρυφερό, ευφυές και γλυκό πλάσμα θα μπορούσε να είχε γίνει ακόμη ένα γούνινο παλτό!

Πηγή: Pawfect Nation-South Africa

Ο εξόριστος γάιδαρος του Πηλίου.

Γράφει η Λουίζα Κροντήρη για το trihes.gr
 

'Εζησε σαν ναυαγός, ολοµόναχος, δέκα ολόκληρα χρόνια, σε ένα ξερονήσι. Σώθηκε χάρη στις προσπάθειες του Ελληνικού Συλλόγου Προστασίας Ιπποειδών.

 

Μόνος στο νησάκι Πυθού. Photo by Amalia Notar

«Θυµάµαι ήταν άνοιξη. Ηµουν δεν ήµουν δύο χρόνων. Ο άνθρωπος που µου έφερνε άχυρο µε πήρε από την αυλή και πήγαµε στη θάλασσα. Οταν φτάσαµε, εντυπωσιάστηκα απ’ όλο αυτό το µπλε. Μέχρι τότε το αγνάντευα µόνο από µακριά. Πού να φανταζόµουν ότι στο εξής θα ήταν το µόνο που θα έβλεπα! Με έβαλε µε δυσκολία σε µια βάρκα και βγήκαµε στα ανοιχτά. Κουνούσε πολύ και παραπατούσα, αλλά προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιµία µου. Επειτα από µια σύντοµη διαδροµή, που εµένα µου φάνηκε αιώνας, φτάσαµε στο νησάκι Πυθού, απέναντι από το Παλαιό Τρίκερι. Η βάρκα δεν µπορούσε να προσδέσει, κι έτσι ο άνθρωπος πήδηξε στο νερό και άρχισε να τραβάει κι εµένα. Αντιστάθηκα µε όλη µου τη δύναµη, αλλά δεν τα κατάφερα και έπεσα κι εγώ στη θάλασσα. Πανικόβλητος έφτασα στη στεριά και περίµενα να δω τι θα κάνουµε. Τριγύρω δεν έβλεπα ψυχή. Ούτε άλλους γαϊδάρους, ούτε ζώα, ούτε ανθρώπους. Μόνο χώµα, πέτρες και θάµνους. Γεµάτος απορία, τον αναζήτησα µε το βλέµµα. Τον είδα να µπαίνει στη βάρκα και να αποµακρύνεται. Στεκόµουν στην ακρογιαλιά, πιστεύοντας ότι θα επιστρέψει για να µε πάρει. Εµεινα εκεί όλη νύχτα. Και όσες ακολούθησαν. Ξηµέρωνε και νύχτωνε ξανά και ξανά και δεν εµφανιζόταν κανείς. Πεινούσα, αλλά δεν ήθελα να φύγω από την παραλία. Αν ερχόταν να µε πάρει και δεν µε έβρισκε; Με τον καιρό άρχισα σιγά-σιγά να ξεµακραίνω για να βρω τροφή. Ετρωγα στα κλεφτά ό,τι πράσινο έβρισκα, έχοντας τα αυτιά µου τεντωµένα να τον ακούσω που θα επιστρέψει. Οι µέρες µου περνούσαν µέσα στη σιωπή. 


Είχε µπει πια καλοκαίρι όταν άκουσα µια βάρκα να πλησιάζει. Ετρεξα στην ακρογιαλιά. Ηξερα ότι δεν µε είχε ξεχάσει. Αντί γι’ αυτόν, όµως, είδα τουρίστες να αποβιβάζονται. Οταν µε είδαν, ξαφνιάστηκαν. Μετά άρχισαν να µε φωτογραφίζουν. Με πλησίασαν, µε φίλεψαν, αλλά, µόλις έδυσε ο ήλιος, έφυγαν και µε άφησαν πίσω. Σχεδόν κάθε µέρα ερχόταν κόσµος. Με φρόντιζαν, µου µιλούσαν, µου έφτιαξαν ακόµη και µια αυτοσχέδια κατασκευή για να αποθηκεύεται το βρόχινο νερό. Στο τέλος της ηµέρας, όµως, όλοι έφευγαν. Κι εγώ έµενα. Οταν ερχόταν η ώρα της αναχώρησης, έµπαινα στη θάλασσα µέχρι την κοιλιά και τους φώναζα, γκάριζα δηλαδή µε όλη µου τη δύναµη, να µε πάρουν µαζί τους. Μάταια!

Ο χειµώνας που ήρθε ήταν βουτηγµένος στο κρύο, τη βροχή, την πείνα και την ερηµιά. Ηµουν ολοµόναχος στη µέση του πουθενά. Τα χρόνια µου κυλούσαν µε την προσµονή των καλοκαιριών. Ηταν πια Οκτώβρης του 2010. Οταν άκουσα τον ήχο του καϊκιού, έτρεξα στην ακρογιαλιά. Επισκέπτες; Τέτοια εποχή; Φαίνονταν πολύ χαρούµενοι που µε έβλεπαν. Αλλά δεν έµοιαζαν µε τουρίστες. Με χάιδεψαν, µου έδωσαν καρότα και µου πέρασαν ένα πρόχειρο καπίστρι. Αυτό είχε να γίνει από τότε που ήµουν δύο χρόνων! Με έβαλαν στο νερό και µε οδήγησαν στο καΐκι. Η καρδιά µου κόντευε να σπάσει. Ηθελαν να µε πάρουν µαζί τους. Τους άκουσα που προβληµατίζονταν για το πώς θα µε ανέβαζαν στη βάρκα. Προσπάθησα να συνεργαστώ όσο περισσότερο µπορούσα. Από τη συγκίνηση έτρεµα ολόκληρος. Σκαρφάλωσα στο καΐκι και δεν ξανακοίταξα πίσω µου.

Είµαι πια δώδεκα χρόνων. Ζω σε µια φάρµα έξω από τη Λιβαδειά και έχω για παρέα κάθε λογής ζώα. Απ’ όλους έχω ξεχωρίσει τη Λίλλυ. Αυτή η στρουµπουλή γουρουνίτσα µε έχει τρελάνει. Περνάµε πολλές ώρες µαζί. Με τα πρόβατα και τον Χένρι το χήνο, πάλι, όλο διαφωνούµε, αλλά δεν παραπονιέµαι. Το φαγητό εδώ είναι άφθονο και δεν πλήττω ποτέ. Τα µεσηµέρια παρακολουθώ το µαγείρεµα από το παράθυρο της κουζίνας και τσιµπάω και τα καροτάκια µου. Τα απογεύµατα είναι η ώρα της µουσικής. Οι άνθρωποι που µε φροντίζουν µου παίζουν φλογέρα κι εγώ τους συνοδεύω τραγουδώντας. Τώρα τελευταία πήρε τ’ αυτί µου ότι θα φέρουν και µια γαϊδουρίτσα. Ανυποµονώ!»


Ιστορικά στοιχεία

Ο Περικλής έζησε στο ξερονήσι Πυθού στο Πήλιο δέκα ολόκληρα χρόνια. Σώθηκε χάρη στην επιµονή της δικηγόρου Αµαλίας Νοταρά και του συζύγου της Αρη Γεωργιάδη. Οταν η συνάδελφος της Αµαλίας, Αρτεµη Κουτσορόδη, τους µίλησε για τον εξόριστο γάιδαρο του Πηλίου, έκαναν τα πάντα για να τον πάρουν από εκεί. Η επιχείρηση διάσωσης οργανώθηκε από τον Ελληνικό Σύλλογο Προστασίας Ιπποειδών (ΕΣΠΙ, www.greekhorseprotection.gr) και χρειάστηκε πέντε εβδοµάδες. Μαζί µε την Αµαλία και τον Αρη, την αποστολή έφεραν σε πέρας η εκπαιδεύτρια αλόγων Αθηνά Βαβαγιάννη, ο Βλάσης Αργυρογιάννης και ένας ακόµη εθελοντής. Σήµερα ο Περικλής ζει χορτάτος και υγιής στο αγρόκτηµα της Τζούντι και του Γιάννη Νοταρά έξω από τη Λιβαδειά. ∆εν εργάζεται και έχει το ελεύθερο να κυκλοφορεί όπου και όπως του αρέσει.
 

O Περικλής λατρεύει τα καρότα. Photo by Amalia Notara

Εάν ο δρόµος σας σας βγάλει ποτέ στην Πυθού, κοιτάξτε λίγο πιο προσεκτικά και θα βρείτε µια πινακίδα που ενηµερώνει τους επισκέπτες ότι εκεί έζησε ο Περικλής. 
Φωτογραφίες του υπάρχουν ακόµη και στο Google Maps.

πηγή: trihes.gr 

Άντρας μεγαλώνει νεογέννητο πουλάκι, μέσα σε 36 πραγματικά απίστευτες ημέρες!

Το κτηνιατρικό περιοδικό DachsUndDachshund δημοσίευσε πρόσφατα μια καταπληκτική ιστορία!
Ένα πρωινό, όταν ένας άντρας έκανε το πρωινό του τζόκινγκ βρήκε στο χώμα ένα νεογέννητο πουλάκι που είχε πέσει από την φωλιά του. Ανήμπορος να μπορέσει να εντοπίσει την φωλιά μέσα στα δέντρα, ο άντρας αποφάσισε να πάρει το πουλάκι σπίτι του και να μπορέσει να το μεγαλώσει μόνος του, μέχρι να γίνει αρκετά μεγάλο και δυνατό και να το αφήσει και πάλι στα δέντρα ελεύθερο.

Μέσα από μια σειρά φωτογραφιών, θα παρακολουθήσετε μια πολύ γλυκιά και συγκινητική ιστορία:

(σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που θα παρακολουθήσετε στις παρακάτω φωτογραφίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για την ζωή του νεοσσού, και σίγουρα δεν πρόκειται για κάποιον "οδηγό" ανατροφής πτηνών στο σπίτι. Οι ειδικοί σας προτρέπουν αν βρείτε ένα νεογέννητο πουλάκι, να προσπαθήσετε να βρείτε την φωλιά του και να το επανατοποθετήσετε, γιατί εκεί σίγουρα θα έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβιώσει. Όποιος προσπαθήσει να πάρει τον νεοσσό σπίτι του και να τον αναθρέψει μόνος του, θα πρέπει να είναι σίγουρα έμπειρος γνώστης των χειρισμών, ή κτηνίατρος.)

ΗΜΕΡΑ 1: Ο νεοσσός την πρώτη μέρα που το βρήκαμε πεσμένο στην άκρη του δρόμου στο πάρκο. Φαίνεται πως μόλις είχε εκκολαφθεί, καθώς είχε ακόμα πάνω του μεμβράνες και μικρά κομματάκια σπασμένου κέλυφους.

ΗΜΕΡΑ 2: Δεν είναι τόσο χαριτωμένο, ακόμα και μέσα στην ασχήμια του? Τοποθετήσαμε τον νεοσσό μέσα σε εκκολαπτήριο και ρυθμίζαμε συνεχώς την θερμοκρασία και την υγρασία του χώρου του. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε αν είναι αρσενικό ή θηλυκό, θεωρήσαμε πως είναι κοριτσάκι, και την ονομάσαμε Dumpling. Σε αυτή τη φάση δεν ήταν δυνατό να καταλάβουμε τι είδους πουλί είναι. Θα έπρεπε να περιμένουμε να μεγαλώσει, και να βγάλει φτερά.

Ημέρα 3: Τα μωρά πουλάκια τρώνε πολύ! Σε αυτή τη φάση ταίζαμε το πουλάκι με γρύλους, έντομα, σκουληκάκια και ένα ειδικό υγρό που κυκλοφορεί στο εμπόριο για νεοσσούς. Το ταίζαμε κάθε μισή ώρα, για 14 ώρες μέσα στη μέρα, έτσι ακριβώς όπως θα τρέφονταν και από την μαμά του. Καθώς τα πουλιά δεν ταΐζουν τα μικρά τους για κάποιες ώρες το βράδυ, το ίδιο κάναμε και εμείς.

Ημέρα 4: Βλέπετε την συμαντική εξέλιξη των φτερών της μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Ξεκίνησε ήδη να σκούζει με έναν πολύ αστείο τρόπο για να ζητάει φαγητό κάθε 35-45 λεπτά. Ενδιαφέρουσα σημείωση: Το ένστικτο είναι καταπληκτικό σε τέτοια ζώα. Ακόμα και σε αυτή τη φάση που είχε κλειστά τα μάτια και σχεδόν κανένα συντονισμό κινήσεων, ήξερε τα όρια της φωλιάς που είχαμε φτιάξει και γυρνούσε προς τις άκρες για να κάνει κακά της, ώστε να μην λερώσει τον χώρο της!

Ημέρα 5: Πλέον η Dumpling μπορεί να κάτσει σε μια πιο "όρθια" στάση, και να αποκτά σχετική σταθερότητα. Δείτε επίσης πόσα πολλά φτερά έβγαλε μέσα σε ένα 24ωρο! Τώρα αρχίζει να θυμίζει πουλί. Ξεκίνησε να ανοίγει σιγά σιγά και τα μάτια της.

Ημέρα 6: Μια χαρακτηριστική φωτογραφία όπου φαίνεται καθαρά η μεγάλη ανάπτυξη των φτερών της.

Ημέρα 7: Μέσα σε μια νύχτα η Dumpling γέμισε φτερά, και πλέον βλέπουμε ένα πουλί! Βλέπετε επίσης πως έχει μια κλίση στο πλευρικό δάκτυλο του ενός ποδιού της, αλλά σε τόσο μικρά πουλάκια δεν μπορείς να επέμβεις. Αλλωστε αυτό δεν την επιβραδύνει καθόλου.

Ημέρα 8: "Ταίστε με!!!". Σε αυτή τη φάση έτρωγε από τρία μεγάλα τριζόνια ή σκουλήκια σε κάθε τάισμα!

Ημέρα 9: Από αυτή τη μέρα σταματήσαμε να χρησιμοποιούμε το εκκολαπτήριο. Από την στιγμή που είχε καλύψει το σώμα της με πούπουλα, μπορούσε να ρυθμίσει την θερμοκρασία του σώματός της, μόνη της. Αυτές οι τουφίτσες πούπουλων που πετάνε γύρω της και η μόνιμη γκρινιάρικη έκφραση που έχουν τα μωρά πουλάκια, την κάνουν να δείχνει ξεκαρδιστική!

Ημέρα 10: Την μεταφέραμε σε ένα πιο άνετο κλουβί και της δώσαμε και διάφορα υλικά για να εξερευνήσει. Ηταν πολύ χαρούμενη, παρόλο που η έκφρασή της δεν το δείχνει!

Ημέρα 11: Κατάφερε να κουρνιάσει πάνω στο ξυλάκι για πρώτη φορά! Σίγουρα ένα σημαντικό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Παρόλο που δεν έχει σχεδόν καθόλου ουρά ακόμα, κατάφερε να ισορροπήσει αρκετά καλά και να γραπώσει με δύναμη το ξυλάκι, ακόμα και με το προβληματικό δάχτυλο.

Ημέρα 12: Ηταν ένα πολύ γλυκό πουλάκι, και από νωρίς της άρεσε να κουρνιάζει πάνω στο χέρι μας. Ξεκινήσαμε να τις δίνουμε και λίγα σποράκια, ώστε να εμπλουτίσουμε την διατροφή της. Σε αυτή τη φάση την ταίζαμε μόνο κάθε 1-2 ώρες, και στο ενδιάμεσο της αφήναμε σκουληκάκια στο κλουβί για να τα πάρει όταν εκείνη ήθελε.

Ημέρα 13: Κοντεύει να γίνει 2 εβδομάδων και τώρα πλέον στέκεται πάνω στο ξυλάκι πολύ καλά! Μπορείτε να δείτε την βελτίωση ακόμα και σε σχέση με την ημέρα 11. Τα πόδια της στέκονται πιο όρθια και έχει μια καλύτερη στάση σώματος. Αυτό το "πιάσιμο" του κλαδιού είναι χαρακτηριστικό για πουλάκια 14 ημερών, άρα μεγαλώνει σύμφωνα φυσιολογικά!

Ημέρα 14: Αρχίζει να φαίνεται πιο ώριμη και να χάνει σιγά σιγά την αστεία μωρουδιακή φάτσα. Τώρα έχει γίνει πλέον 2 εβδομάδων και θα αρχίσουμε να μην μετράμε την εξέλιξη σε καθημερινή βάση.

Ημέρα 17: Εχει μετακομίσει σε ακόμα μεγαλύτερο κλουβί και της έχουμε βάλει μέσα και μερικά φρέσκα κλαδάκια δέντρου για να μπορεί να έχει επιλογές στο που θα κάτσει, και να εξερευνήσει τα φύλλα, όπως ακριβώς θα έκανε στην φύση. Πλέον πηδάει από το ένα κλαδάκι στο άλλο σαν επαγγελματίας!

Ημέρα 22: Αφήνουμε πλέον το κλουβί της αρκετές ώρες έξω στην βεράντα, ώστε να έρθει σε επαφή με τον αέρα, τον ήλιο και τα άλλα πουλιά. Αυτό είναι απαραίτητο για την εκπαίδευση και την κοινωνικοποίηση της. Άλλα πουλάκια πλησιάζουν το κλουβί, και εκείνη τα παρατηρεί και ακούει τα τραγούδια τους.

Ημέρα 23: Αυτή είναι μια από τις πιο ωραίες φωτογραφίες της, καθώς φαίνονται καθαρά τα όμορφα σχέδια των φτερών της και η ουρά της. Πλέον μπορούμε να καταλάβουμε πως πρόκειται για ένα είδος σπουργιτιού. Πρόκειται για ένα αποδημητικό πουλί και ελπίζουμε να την αναθρέψουμε σωστά ώστε να είναι έτοιμη για το μεγάλο ταξίδι της.

Ημέρα 25: Αλλη μια όμορφη φωτογραφία της, που δείχνει τα όμορφα σχέδια και χρώματα των φτερών της. Αποτελούν εξαιρετικό καμουφλάζ για όταν κινείται ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων.

Ημέρα 27: Πλέον έχει σταματήσει να τρώει τριζόνια (δείχνει να μην της αρέσουν καθόλου) και τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά με σκουλήκια και σπόρους. Επίσης τρώει εντελώς μόνη της και δεν μας αφήνει καθόλου να την ταίσουμε, πράγμα που είναι πολύ καλό σημάδι.

Ημέρα 29: Απολαμβάνει τα καθημερινά φρέσκα κλαδάκια που της βάζουμε. Βασικό συστατικό της τροφής των πουλιών είναι και τα μπουμπουκάκια των δέντρων, τα οποία τα δοκιμάζει αμέσως κάθε φορά που τοποθετούμε ένα καινούργιο κλαδάκι στο κλουβί της.

Ημέρα 33: Σε αυτή την φάση ήταν εντελώς έτοιμη για να επανενταχθεί στην φύση. Όμως η πρόγνωση του καιρού έδειχνε κάποιες καταιγίδες τις επόμενες μέρες και γι' αυτό αποφασίσαμε να την κρατήσουμε λίγο ακόμα για να μην ταλαιπωρηθεί.

Ημέρα 36: Ημέρα απελευθέρωσης: Αφού τελείωσαν οι καταιγίδες, μια υπέροχη μέρα ξημέρωσε. Σιγουρευτήκαμε πως για τις επόμενες μέρες ο καιρός θα ήταν αρκετά καλός, και η βροχή που μόλις είχε πέσει θα της έδινε πολλές ευκαιρίες για να βρει νερό και φαγητό. Ήταν η ιδανική μέρα για να πάρει τον δρόμο της! Έτσι πήγαμε σε ένα δασάκι περίπου ένα χιλιόμετρο πιο πέρα από το σημείο που την βρήκαμε, όπου ξέραμε πως εκεί θα υπήρχαν και άλλα πουλάκια του είδους της.

Στο καλό Dumpling!! Ανοίξαμε το κλουβί της και κάναμε λίγο πίσω. Μετά από λίγα λεπτά βγήκε έξω και πέταξε αμέσως στο απέναντι δέντρο. Δεν δίστασε καθόλου! Άρχισε να πηδάει από κλαδάκι σε κλαδάκι και να δοκιμάζει τα μπουμπουκάκια του δέντρου. Μετά από λίγο την χάσαμε πλέον από το οπτικό μας πεδίο!


Τι υπέροχη ιστορία πραγματικά!!

πηγή: viralnova.com

Η τυφλή Luna και ο SugarBear: δύο φίλοι κολλητοί!

Μια καταπληκτική ιστορία μεταξύ δύο πολύ καλών φίλων!

Οι ιδιοκτήτες της φάρμας Ellenboro Feed αποφάσισαν να υιοθετήσουν ένα τυφλό άλογο δύο χρονών, την Luna, και σκόπευαν να της παρέχουν όλη την απαραίτητη ιατρική φροντίδα και τις επεμβάσεις που θα χρειάζονταν για να μπορέσει η Luna να ξαναβρεί την όρασή της.
Δυστυχώς όμως, μετά από όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, διαπιστώθηκε πως η Luna δεν θα μπορούσε να ξαναδεί.
Παρόλα αυτά, η Luna έχει γίνει η μασκότ της φάρμας και έχει αποκτήσει και έναν φύλακα άγγελο, τον κολλητό της SugarBear ο οποίος δεν την αφήνει στιγμή από τα μάτια του και την βοηθά καθημερινά σε κάθε της κίνηση.
Δείτε τι κάνει καθημερινά ο SugarBear μετά την βοσκή στο λιβάδι, για να βοηθήσει την φίλη του Luna, να βρει εύκολα τον στάβλο της!

Πού περνούν τα «χαμένα χρόνια» οι αμερικανικές Caretta-caretta.

Μαϊάμι, Φλόριντα
Τα χελωνάκια της καρέτα-καρέτα ενδεχομένως να μην «ταξιδεύουν» στο θαλάσσιο ρεύμα που πίστευαν οι ερευνητές μέχρι σήμερα. Δορυφορική παρακολούθηση έδειξε ότι τελικά βγαίνουν από το μεγάλο ρεύμα στο οποίο μπαίνουν μόλις αφήσουν την ξηρά και «αποβιβάζονται» καθοδόν ακολουθώντας την πορεία φυκών στο νερό, τα οποία τους προσφέρουν τροφή, ζεστασιά και προστασία.

Τα πρώτα χρόνια στη ζωή μιας θαλάσσιας χελώνας, θεωρούνται από τους ειδικούς ως «χαμένα». Αυτό συμβαίνει γιατί αμέσως μετά την εκκόλαψή τους στα ανατολικά παράλια των ΗΠΑ, τα μικροσκοπικά χελωνάκια μπαίνουν στο νερό και ξαναβγαίνουν μετά το πέρας αρκετών ετών. Για αρκετά είδη, κάτι τέτοιο ξεκινάει όταν τα μικρά έχουν μέγεθος μικρότερο της παλάμης. Μέχρι την επιστροφή τους στα «πάτρια» εδάφη, τα χελωνάκια θα έχουν αναπτυχθεί αρκετά αγγίζοντας τα 45 εκ. σε μήκος.

«Είναι σαν να εξαφανίζονται από τα ραντάρ μας για κάποια χρόνια» εξηγεί η θαλάσσια βιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριδα και ερευνήτρια στη μελέτη Δρ Κέιτ Μάνσφιλντ. Προηγούμενη μελέτη των ειδικών είχε δείξει ότι τα χελωνάκια γεννιούνται με μια εσωτερική μαγνητική «πυξίδα» η οποία τα καθοδηγεί κατά την μετανάστευσή τους.
\

Ωκεάνια παρακολούθηση
Εδώ και χρόνια, με τη βοήθεια ειδικής σήμανσης, οι ερευνητές παρακολουθούν την πορεία των θαλάσσιων χελωνών, συλλέγοντας πολύτιμες πληροφορίες γύρω από τη θεσιθεσία τους, το βάθος στο οποίο κολυμπούν και η θερμοκρασία που επικρατεί στο σημείο όπου βρίσκονται κάθε φορά. Τα χελωνάκια ωστόσο, είναι υπερβολικά μικρά και ελαφριά για την επιτυχή τοποθέτηση ενός ηλεκτρονικού «φορτίου» επάνω τους.

«Τεχνολογικές εξελίξεις ωστόσο κατέστησαν εφικτό κάτι τέτοιο» αναφέρει η Δρ Μάνσφιλντ. «Οι νέες συσκευές σήμανσης είναι μικρότερες σε μέγεθος και αντλούν ενέργεια από τον ήλιο, γεγονός που σημαίνει ότι δεν χρειάζονται βαριές μπαταρίες. Μπορεί να είναι μεγάλες για την τοποθέτησή τους σε νεογέννητα χελωνάκια, μπορούν όμως να τοποθετηθούν σε νεαρές χελώνες».

«Λιποτάκτες» του αλμυρού νερού

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι επιστήμονες προχώρησαν στη σήμανση 17 χελωνών Caretta-caretta ηλικίας 3,5-9 μηνών και μεγέθους 11-18 εκ. Στη συνέχεια, τις απελευθέρωσαν στον Ατλαντικό ωκεανό.

Οι ερευνητές πίστευαν μέχρι τώρα, ότι τα χελωνάκια που γεννιούνται στα ανατολικά παράλια των ΗΠΑ, μπαίνουν στο Ρεύμα του Κόλπου το οποίο τα μεταφέρει βόρεια, στο κυκλοτερές ρεύμα του Βορείου Ατλαντικού. Το συγκεκριμένο σύστημα ρευμάτων περνάει από τις Αζόρες, στα παράλια της δυτικής Ευρώπης, στην ακτογραμμή της Αφρικής, για να καταλήξει και πάλι στα δυτικά παράλια των ΗΠΑ.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B», πολλές φορές τα χελωνάκια δεν ακολουθούν το πλήρες… δρομολόγιο. Οι παρακολουθήσεις τους έδειξαν ότι ενώ συνεχίζουν να κινούνται με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, τελικά καταλήγουν να ακολουθούν τα δικά τους θαλάσσια μονοπάτια. Πολλά χελωνάκια μάλιστα φάνηκε να βγαίνουν από το κυκλοτερές ρεύμα και μπαίνουν στα ήρεμα νερά της θάλασσας των Σαργασσών, η οποία πήρε την ονομασία της από τα φύκη (σάργασσα) που επιπλέουν στη συγκεκριμένη περιοχή.
Mε τη βοήθεια της ηλεκτρονικής σήμανσης, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα χελωνάκια περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους κάνοντας «ηλιοθεραπεία», στην επιφάνεια της θάλασσας.

Οι μετρήσεις της θερμοκρασίας του νερού στο σημείο όπου βρίσκονταν, ήταν αρκετούς βαθμούς υψηλότερη από ότι περίμεναν οι ειδικοί. Περαιτέρω επεξεργασία των δεδομένων, αποκάλυψε ότι το καφέ τους καβούκι σε συνδυασμό με τα καφέ φύκη που επέπλεαν στην περιοχή, βοηθούσε τα χελωνάκια να διατηρούν την υψηλή τους θερμοκρασία.
 

πηγή: Βήμα Science

23 Μαρτίου: Πανελλαδική διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των ζώων στην Αθήνα.

Την 23η Μαρτίου του 2014 αποφασίστηκε από ομάδα ευαισθητοποιημένων για τα δικαιώματα των ζώων πολιτών Ελλάδας και Κύπρου να πραγματοποιηθεί ειρηνική διαμαρτυρία για όλα τα ζώα στο κέντρο της Αθήνας.
 
Τόπος της διαμαρτυρίας η πλατεία Mοναστηρακίου και ώρα 13:00.

Όπως αναφέρουν στη Lifo, οι διοργανωτές της πρωτοβουλίας “ως ενεργοί πολίτες αυτού του κόσμου, διαλέγουμε αυτή την ημέρα, με σκοπό να καθιερωθεί ως ημέρα πανελλαδικής διαμαρτυρίας ενάντια στην κακοποίηση που βιώνουν όλα σχεδόν τα είδη ζώων από τον άνθρωπο.
Η ημέρα αυτή θα αφιερωθεί στα ζώα που βασανίζονται σε κάθε λογής κλουβιά, εργαστήρια πειραματόζωων, εργοστάσια, τσίρκο, σφαγεία, ζωολογικούς κήπους, pet shop, εκτροφεία, αλλά ακόμα και στο φυσικό τους περιβάλλον.

Σκοπός μας είναι η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση και η αφύπνιση των συμπολιτών μας ενάντια στην κακοποίηση των ζώων.   Η πρωτοβουλία είναι καθαρά ανεξάρτητη από φορείς και οργανώσεις, γεγονός που, βέβαια, δεν αποκλείει την συμμετοχή μελών αυτών στις δράσεις μας.
Καλούμε όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες αυτού του κόσμου να συμμετάσχουν στην διαμαρτυρία μας και να γίνουν μαζί μας η φωνή όλων αυτών που δεν μπορούν να μιλήσουν.

Το σύνθημά μας ένα και απλό: “Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο”. Σας περιμένουμε!

Εκ μέρους της πρωτοβουλίας για την Πανελλαδική Διαμαρτυρία για όλα τα ζώα”.
Η σελίδα της πρωτοβουλίας στο facebook είναι εδώ.

πηγή: econews.gr

Το κουκί και το ρεβίθι: η λύση για τα μεταλλαγμένα!

Η λύση που ακυρώνει τη χρήση εισαγόμενης μεταλλαγμένης σόγιας στις ζωοτροφές, είναι η καλλιέργεια ελληνικών, καθαρών ζωοτροφών. Τα παραδοσιακά κτηνοτροφικά φυτά, όπως το κουκί, το ρεβίθι, το λούπινο, το μπιζέλι, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και μπορούν κάλλιστα να αντικαταστήσουν την εισαγόμενη, μεταλλαγμένη σόγια που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή στις ζωοτροφές. Η χρήση τους στην κτηνοτροφία θα δώσει ανάπτυξη και δουλειές στην περιφέρεια και την ύπαιθρο, θα στηρίξει την τοπική αγροτική παραγωγή και θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών ζωικών προϊόντων.

Τα μεταλλαγμένα εισβάλλουν στην Ελλάδα κυρίως μέσα από τις εισαγωγές ζωοτροφών. Μόνο το 2011, η χώρα μας εισήγαγε 400.000 τόνους μεταλλαγμένης σόγιας που προορίζονταν για ζωοτροφή στα ζώα που παράγουν βασικά προϊόντα της διατροφής μας, όπως το γάλα, τα αυγά και το κρέας! Οι εισαγωγές ζωοτροφών εν μέσω οικονομικής κρίσης, είναι μία παράλογη και καταστροφική σπατάλη. Οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής ζωικών προϊόντων αντί να επενδύουν στη χώρα μας και στην προώθηση της καλλιέργειας ντόπιων ποικιλιών για ζωοτροφή, επιλέγουν την εισαγόμενη σόγια. Η σόγια αυτή είναι τις περισσότερες φορές μεταλλαγμένη και ανήκει σε πολυεθνικούς κολοσσούς αγροτεχνολογίας, όπως η Monsanto, που πατεντάρουν τους σπόρους και ελέγχουν τη διατροφή μας.

Σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα μπορεί να ξαναγίνει παραγωγική χώρα και μάλιστα με βιώσιμο τρόπο. Με καλλιέργεια και παραγωγή ντόπιων ποικιλιών για τις ανάγκες της ελληνικής κτηνοτροφίας, που απαιτούν λιγότερο νερό, φυτοφάρμακα και λιπάσματα. Για αυτό και οι εταιρείες παραγωγής ζωικών προϊόντων οφείλουν να κινητοποιηθούν αμέσως και να επενδύσουν σε ελληνικές ζωοτροφές εδώ και τώρα! Αυτό θα εξασφαλίσει πραγματικά 100% ελληνικά ζωικά προϊόντα, χωρίς μεταλλαγμένα, όπως πολλές από αυτές σπεύδουν να αναγράψουν και στις συσκευασίες τους.

Γιατί κουκί και ρεβίθι: 8 + 1 λόγοι

Τα «ταπεινά» ψυχανθή της ελληνικής γης, όπως το κουκί, το ρεβίθι, το μπιζέλι και το λούπινο, είναι από τις πιο θρεπτικές τροφές όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τα ζώα. Μπορούν να αντικαταστήσουν επάξια την εισαγόμενη σόγια στις ζωοτροφές, με πολλαπλά οφέλη για τους αγρότες, την οικονομία, το περιβάλλον και την υγεία μας:

1. Δεν είναι μεταλλαγμένα. Οι σπόροι τους δεν ελέγχονται και δεν πατεντάρονται από τους πολυεθνικούς κολοσσούς αγροτεχνολογίας.
2. Μειώνουν σημαντικά την αντίστοιχη "αιμορραγία" συναλλάγματος.
3. Δεν χρειάζονται λιπάσματα. Λειτουργούν τα ίδια ως φυσικό λίπασμα και αυξάνουν την απόδοση των καλλιεργειών.
4. Απαιτούν ελάχιστα ζιζανιοκτόνα και φυτοφάρμακα. Αυτό δεν σημαίνει μόνο προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας μας. Σημαίνει και χαμηλότερα κόστη παραγωγής για τους αγρότες.
5. Δεν χρειάζονται πότισμα και καλλιεργούνται παντού. Ευδοκιμούν σε εδάφη χαμηλής γονιμότητας, σε χαμηλές θερμοκρασίες και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στην ξηρασία.
6. Αυξάνουν την προστιθέμενη αξία των ελληνικών ζωικών προϊόντων. Ενισχύουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους, στην εξαιρετικά ανταγωνιστική αγορά ζωικών προϊόντων.
7. Ανοίγουν ορίζοντες για απασχόληση και τοπική ανάπτυξη μέσα από νέες καλλιέργειες και δημιουργούν ευκαιρίες για ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή και επιστροφή στην περιφέρεια.
8. Μπορούν να αντικαταστήσουν μη ανταγωνιστικές και περιβαλλοντικά ζημιογόνες, γεωργικές δραστηριότητες (όπως ο καπνός) ή να ξεκουράσουν τα εξαντλημένα από τη συνεχόμενη μονοκαλλιέργεια των σιτηρών, σταροχώραφα.
9. Εμπλουτίζουν τα εδάφη της χώρας. Αρκετά από τα ελληνικά εδάφη είναι πολύ φτωχά και η καλλιέργεια ψυχανθών αποτελεί ένα φυσικό τρόπο εμπλουτισμού των χωραφιών.

Μάθετε περισσότερα εδώ:  http://www.greenpeace.org/greece/Global/greece/code/ktinotrofika_revithia/index.html

πηγή: greenpeace.org

'Ισως είναι το πιο έξυπνο άλογο του πλανήτη!

Αυτό το άλογο δεν παίζεται! 

Η πανέξυπνη Mariska όχι μόνο ξέρει να ξεκλειδώνει την πόρτα του δικού της στάβλου, αλλά πηγαίνει και ελευθερώνει τους φίλους της, γνωρίζει ακριβώς που υπάρχουν τσουβάλια με φαγητό και ανοίγει πόρτες και τα βρίσκει, και γενικά από ό,τι φαίνεται, είναι η απόλυτη κυρίαρχος της συγκεκριμένης φάρμας, και μπορεί να σουλατσάρει, να μπαίνει και να βγαίνει οπουδήποτε χωρίς καμία ενόχληση!

Είναι τέλεια!

5.000 υγιή ζώα σκοτώνονται κάθε χρόνο στους ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης.

Μόνο στην Ευρώπη, οι θανατώσεις υγιών ζώων φθάνουν τις 3.000-5.000 το χρόνο, σύμφωνα με την επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων (EAZA).
 
Η θανάτωση της 18 μηνών καμηλοπάρδαλης Μάριους στο ζωολογικό κήπο της Κοπεγχάγης προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις παγκοσμίως, όμως δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, καθώς χιλιάδες ζώα σε ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης θεωρούνται “περιττά” και σκοτώνονται.
Η Λέσλι Ντίκι από την ΕΑΖΑ δήλωσε στο BBC ότι όλα τα είδη ζώων, από γυρίνους μέχρι καμηλοπαρδάλεις, υποβάλλονται σε ευθανασία, για λόγους διαχείρισης σε ζωολογικούς κήπους.

Τα μεγάλα ζώα, όπως λιοντάρια, τίγρεις και αρκούδες, που εκτιμούνται ως “περιττά”, φτάνουν έως και μερικές εκατοντάδες, σύμφωνα με την επικεφαλής της ΕΑΖΑ. Ωστόσο, ακριβής απολογισμός δεν υπάρχει επειδή συχνά οι ζωολογικοί κήποι δεν καταγράφουν εάν κάποιο ζώο πέθανε εξαιτίας προβλημάτων υγείας ή για λόγους διαχείρισης.

Σημειωτέων ότι πριν από λίγες ημέρες, η διευθύνουσα σύμβουλος της EAZA -η οποία διοικεί 340 ζωολογικούς κήπους στην Ευρώπη- υπεραμύνθηκε της απόφασης για τη θανάτωση του Μάριους, υποστηρίζοντας ότι οι κανονισμοί που ακολουθούν οι κήποι της ένωσης αποσκοπούν στην προστασία των μελλοντικών πληθυσμών καθώς αποτρέπουν την ενδογαμία που ενδέχεται να οδηγήσει σε ασθένειες και δυσμορφίες.

πηγή: econews.gr