ΕΠΙΚΗΡΥΞΗ: 1.000 ευρώ σε όποιον δώσει πληροφορίες για τα δολοφονημένα άλογα στη Ζήρεια!

Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Κιάτου καταδικάζοντας το έγκλημα που έλαβε χώρα στην Ζήρεια σε βάρος των άγριων αλόγων,  δίνει αμοιβή 1000 ευρώ σε αυτόν που θα δώσει έγκυρες πληροφορίες για την σύλληψη του Δράστη η των Δραστών του αποτρόπαιου εγκλήματος.  

Θυμίζουμε ότι την περασμένη εβδομάδα οκτώ άγρια άλογα βρέθηκαν εκτελεσμένα από αγνώστους με πυροβόλο όπλο στην Ζήρεια Κορινθίας. Τα πτώματα των ζώων εντόπισαν τυχαία επισκέπτες της περιοχής οι οποίοι και ενημέρωσαν το Αστυνομικό Τμήμα Κιάτου.

Πέρυσι στο ίδιο σημείο άγνωστοι είχαν εκτελέσει με τον ίδιο τρόπο εννιά άγρια άλογα και μάλιστα οι κυνηγοί για το έγκλημα κατηγορούσαν τους κτηνοτρόφους ως δράστες λέγοντας ότι σκοτώνουν αυτά τα ζώα επειδή τους καταστρέφουν τις καλλιέργειες.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα korinthiannews.gr από την Αστυνομία έγινε γνωστό τό ότι τα ζώα δεν ήταν άγρια και μάλιστα αυτά που πυροβολήθηκαν είναι 23 και όχι μόνο 8! 

Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ.:  

«Στις 30 Απριλίου 2015 καταγγέλθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Γκούρας, από την κόρη του ιδιοκτήτη των αλόγων, ότι στις πρόποδες του όρους στη Ζήρεια (στο τοπικό διαμέρισμα Γκούρας) βρέθηκαν 23 άλογά τους νεκρά και τρία τραυματισμένα στο πόδι, τα οποία υπέκυψαν και αυτά.

Την Πρωτομαγιά πήγε κτηνίατρος να δει από τι προήλθε ο θάνατος των αλόγων και διαπιστώθηκε ότι τα είχε πυροβολήσει άγνωστος. Οι έρευνες της αστυνομίας είναι σε πλήρη εξέλιξη για τον εντοπισμό του δράστη ή των δραστών».

πηγή:  korinthostv.gr

Μετά από 100 χρόνια, εμφανίστηκαν ξανά μωρά χελωνάκια στα νησιά Γκαλαπάγκος!

Η υπογεννητικότητα, η επίθεση από άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και οι σοβαρές απώλειες από το κυνήγι φαλαινών και το ψάρεμα, είναι οι βασικότερες αιτίες για τις οποίες εδώ και δεκαετίες δεν γεννιόντουσαν μωρά χελωνάκια στα νησιά Γκαλαπάγκος.
Το είδος κόντευε να εξαφανιστεί, και είχε καταφέρει να διατηρηθεί μέχρι τώρα στην περιοχή από την μεγάλη προσπάθεια των ανθρώπων, οι οποίοι μεγάλωναν τα μωρά χελωνάκια σε συνθήκες αιχμαλωσίας αλλά και προστασίας, έως ότου να μεγαλώσουν αρκετά και να μην κινδυνεύουν να γίνουν τροφή των τεράστιων αρουραίων και των άλλων μεγάλων ζώων της περιοχής. Τότε τα επανατοποθετούσαν στα νησιά, ως ενήλικα ζώα πλέον.

Φέτος όμως, μετά από 100 χρόνια, εμφανίστηκαν και πάλι φυσιολογικά γεννημένα μωρά χελωνάκια στα νησιά. Αυτό είναι καταπληκτικό, καθώς σημαίνει πως το οικοσύστημα, το οποίο από τον 17ο αιώνα έχει χτυπηθεί σχεδόν ανεπανόρθωτα, κατάφερε να ξαναλειτουργήσει σχεδόν φυσιολογικά.

Οι αρουραίοι είναι η μεγαλύτερη απειλή για τα μωρά χελωνάκια, από την εποχή που κατά λάθος εισήχθησαν στα νησιά Γκαλαπάγκος, από τα καράβια που σταματούσαν εκεί και μετέφεραν πάνω τους τους αρουραίους. Οι αρουραίοι καταστρέφουν τις φωλιές και τρώνε τα αυγά και τα νεογνά πολλών ειδών του νησιού, την μεγαλύτερη καταστροφή όμως επέφεραν στον πληθυσμό των χελωνών.



Ευτυχώς όμως, μετά από μεγάλες προσπάθειες των ντόπιων, τα νησιά Γκαλαπάγκος κατάφεραν να εξαφανίσουν τους αρουραίους το 2012, και από τότε η περιοχή έχει χαρακτηριστεί rat-free. Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας είναι πλέον ορατά, αφού τα πρώτα μωρά χελωνάκια έκαναν την εμφάνιση τους στα νησιά.

Το 1959 ο αριθμών των χελωνών στα νησιά ήταν μόλις 150, ενώ τώρα ζουν ήδη πάνω από 500 χελώνες στην περιοχή. Αν και χρειάζεται ακόμα αρκετή δουλειά για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του είδους, σίγουρα τα αποτελέσματα των προσπαθειών των ντόπιων είναι ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα για το μέλλον.

Σήμερα γιορτάζουμε την Ημέρα της Γης!

Σήμερα γιορτάζουμε την Ημέρα της Γης και δίνουμε μια υπόσχεση για το μέλλον. Να μην αφήσουμε την άγρια ζωή να εξαφανιστεί!

Κάντε share την αγαπημένη σας εικόνα και δείξτε την υποστήριξή σας στα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση!

Νεκρός βρέθηκε ο Σήφης ο κροκόδειλος.

Νεκρός εντοπίστηκε ο Σήφης ο κροκόδειλος, ο οποίος για μηνες αποτελούσε ατραξιόν για το Ρέθυμνο.
Περαστικοί τον είδαν να επιπλέει στη λίμνη και ενημέρωσαν τις Αρχές. 
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, το ερπετό δεν άντεξε τις κακές καιρικές συνθήκες.

Ο Σήφης εντοπίστηκε την Κυριακή να επιπλέει στα νερά του φράγματος.
Είχε υπάρξει ανησυχία καθώς από τα μέσα Φεβρουαρίου, ο Σήφης δεν πηγαινοερχόταν στα νερά της λίμνης, όπως έκανε το προηγούμενο διάστημα.

Σήμερα στο φράγμα μετέβησαν τα στελέχη της επιτροπής, από τον ΟΑΚ , το Δασαρχείο και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, καθώς και ο ερπετολόγος, κ. Πέτρος Λυμπεράκης, με σκοπό να ανασύρουν το νεκρό ζώο. 

Όπως ανέφερε στο Cretalive η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Δασών Χαρά Καριολάκη όλα δείχνουν ο Σήφης πέθανε από φυσικά αίτια. 

Το ερπετό εξετάστηκε και από κτηνιάτρο που συμμετετείχε στην επιχείρηση για την ανάσυρση του. Σύμφωνα με τα ευρήματα το βρισκόταν σε προχωρημένη σήψη ενώ δεν είχε πάνω του σημάδια από τραυματισμό κάτι που ενισχύει την εκδοχή ότι το ζώο δεν άντεξε τις άσχημες καιρικές συνθήκες. 

Στη συνέχεια οι ειδικοί θα προχωρήσουν σε υγειονομική ταφή του ερπετού και μετά την αποσύνθεση του το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας θα πάρει τα οστά του προκειμένου να εκτεθούν στους χώρους του.

πηγή:  huffingtonpost.gr

27 χρόνια φυλακισμένα στον έβδομο όροφο ενός εμπορικού κέντρου!

Σχεδόν 200 άγρια ζώα βρίσκονται φυλακισμένα στον έβδομο όροφο ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου στο κέντρο της Μπανγκόνγκ για περισσότερο από 30 χρόνια!

Το Pata Zoo, το οποίο λειτουργεί σαν ζωολογικός κήπος μέσα στο πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο, κρατά φυλακισμένα πάρα πολλά άγρια ζώα, κάτω απ΄οεντελώς άθλιες και απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης.
Μικρά τσιμεντένια κλουβιά, χωρίς τον χώρο που χρειάζονται αυτά τα ζώα για να κινηθούν, χωρίς τίποτα να θυμίζει το φυσικό τους περιβάλλον, μόνα παρατημένα, ξεχασμένα εκεί εδώ και χρόνια.
Η συντήρηση του κήπου περιορίζεται μόνο στις βασικές ανάγκες των ζώων για τροφή, και η ιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη. Ο χώρος καθώς βρίσκεται στον τελευταίο όροφο, λούζεται κυριολεκτικά από τον ήλιο και την ζέστη και ο εξαερισμός των χώρων είναι ανεπαρκής.

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Ο γορίλλας Bua Noi, ο πιο γνωστός ίσως κάτοικος αυτού του μέρους, φαίνεται ξεκάθαρα πως περνά κατάθλιψη μόνος του, κλεισμένος εδώ και 27 χρόνια σε αυτό το μικρό, ψυχρό κλουβί.
Η μαμά ουρακοτάγκος μαζί με το νεογέννητο μωρό της, κάθονται στην μέση ενός άδειου τσιμεντένιου κλουβιού, φανερά θλιμμένοι και βαριεστημένοι.
Ο Dodo, ο μοναδικός πιγκουίνος από τους 12 συνολικά που βρίσκονταν αρχικά στις εγκαταστάσεις, που κατάφερε να επιβιώσει σε αυτές τις άθλιες συνθήκες, φαίνεται να έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια κοιτώντας συνεχώς προς την μεριά του τοίχου με τα πλακάκια που αποτελούν τον χώρο που ζει. 

Όλα τα ζώα που βρίσκονται εκεί, ερπετά, θηλαστικά και τα υπόλοιπα ζώα, επιβιώνουν κάτω από άθλιες συνθήκες εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά όταν δημιουργήθηκε αυτός ο ζωολογικός κήπος ήταν απόλυτα νόμιμος, καθώς μέχρι πρόσφατα η νομοθεσία της Ταϊλάνδης πάνω στην προστασία και την ευζωία των ζώων ήταν πολύ φτωχή, έως ανύπαρκτη.
Πρόσφατα, το 2014 ψηφίστηκε ένας καινούργιος πιο αυστηρός νόμος που προβλέπει καλύτερες συνθήκες ζωής και απαγόρευση πλέον τέτοιων απαράδεκτων εγκαταστάσεων, όμως όπως φαίνεται ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου κήπου κατάφερε λίγο πριν την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου, να πάρει μια ακόμα ετήσια παράταση την λειτουργίας του κήπου, πράγμα που σημαίνει πως τα ζώα αυτά θα παραμείνουν για κάποιο διάστημα ακόμα κλεισμένα στην φυλακή τους.

Ακτιβιστές και φιλόζωοι από όλο τον κόσμο ενώνουν τις φωνές τους και προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και να προκαλέσουν την απελευθέρωση αυτών των ζώων όσο γίνεται πιο σύντομα. 

Ήδη υπάρχει ένα ψήφισμα στο διαδίκτυο που καταδικάζει τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και απαιτεί το κλείσιμό τους και την απελευθέρωση των ζώων.
Υπέγραψε και εσύ εδώ: https://www.change.org/p/shut-down-pata-zoo-let-the-department-of-national-parks-wildlife-and-plants-conservation-of-thailand-and-thailand-s-tourism-officials-know-that-you-are-disgusted-at-the-treatment-of-these-animals-and-urge-them-to-shut-down-pata-zoo-and-place-them-in-?recruiter=1706244&utm_source=share_petition&utm_medium=facebook&utm_campaign=share_facebook_responsive&utm_term=des-sm-no_src-no_msg&fb_ref=Default
και βοήθησε και εσύ σε αυτή την προσπάθεια.

photos by Mindful Wanderlust

Batagur baska: ένα περίεργο είδος χελώνας που ζει στην Ασία.

Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε ένα πολύ περίεργο ζώο, το Northern River Terrapin.  Γνωστό και ως Τετραδάκτυλο Terrapin, εντοπίστηκε για πρώτη φορά τον δέκατο ένατο αιώνα από τον ζωολόγο Dr John Edward Gray, ο οποίος του έδωσε το επιστημονικό όνομα Batagur baska.
Από το 1986-1996 το είδος είχε καταχωρηθεί ως απειλούμενο προς εξαφάνιση. Έχει ήδη εξαφανιστεί από τη Μιανμάρ, τη Σιγκαπούρη, την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ. Τα Northern River Terrapins όμως ζουν ακόμα στο Μπαγκλαντές, την Καμπότζη, την Ινδία, την Ινδονησία και τη Μαλαισία.  
Όμως οι πληθυσμοί μειώνονται συνεχώς στην χερσόνησο της Μαλαισίας και αρχίζουν να κινδυνεύουν με μείωση και στην περιοχή του Μπαγκλαντές και της Ινδίας.

Η μεγαλύτερη απειλή για την ύπαρξη του Northern River Terrapin είναι φυσικά η λαθροθηρία και το παράνομο εμπόριο αυτού του ζώου, που μαζί με αρκετά άλλα χρησιμοποιείται από την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική ως γιατροσόφι. Παρά το γεγονός πως έχει χαρακτηριστεί ως απειλούμενο είδος προς εξαφάνιση, συνεχίζει να εξάγεται παράνομα από την Ινδονησία και να πωλείται λαθραία ευρέως στην Κίνα.

Το ζώο συνεχίζει να εμφανίζεται ακόμα με μικρούς πληθυσμούς σε διάφορες περιοχές, κανείς όμως δεν ξέρει ακόμα για πόσο. Τα Northern River Terrapins ή αλλιώς Batagur έχουν αποδεκατιστεί από την υπερβολική αρπαγή τόσο ενήλικων ζώων όσο και των αυγών τους. Πρόσφατα έχει αυξηθεί και η ζήτηση κρέατος χελώνας από την κινέζικη αγορά, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση πολλών συγγενών ειδών. Έχει υπολογιστεί πως τα Batagurs έχουν μειωθεί κατά 90% μέσα στον 20ο αιώνα.

Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για την ζωή και την συμπεριφορά των batagurs, κυρίως επειδή ζουν σε δύσβατα και γλιστερά ποτάμια, πράγμα που καθιστά την παρατήρησή τους πολύ δύσκολη. Έχει παρατηρηθεί όμως υπάρχουν εποχές που τα batagurs μετακινούνται μέχρι και 50 ή 60 μίλια μακριά για να φτάσουν σε αμμώδεις περιοχές όπου θα γεννήσουν τα αυγά τους. Τα θηλυκά κάνουν συνήθως 3 διαφορετικές φωλιές όπου εναποθέτουν από 10 έως 30 αυγά στην κάθε μια, κατά την διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Μετά καλύπτουν την φωλιά με άμμο, και στην συνέχεια ανεβαίνουν πάνω από την φωλιά, σηκώνονται και πέφτουν με δύναμη από πάνω αρκετές φορές, ώστε να κάνουν συμπαγές το στρώμα άμμου πάνω από τα αυγά. Αυτή τους η κίνηση προκαλεί έναν ρυθμικό ήχο σαν τύμπανο, και γι' αυτό οι ντόπιοι κάτοικοι αποκαλούν συχνά αυτά τα ζώα "tun tonk".

Το Batagur είναι το μεγαλύτερο χελωνοειδές του γλυκού νερού που ζει στην Ασία, και πολλές φορές φτάνει σε μήκος τα 60 εκατοστά. Το καβούκι του είναι σκούρο καφέ, και το χρώμα του σώματός του διαφέρει από φύλο σε φύλο και από εποχή σε εποχή. Τα ενήλικα αρσενικά, κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου αναπτύσσουν ένα έντονο μαύρο χρώμα στο δέρμα τους και ένα έντονο λευκό χρώμα στα μάτια τους (όπως βλέπουμε στις φωτογραφίες). Ελεύθερα στην φύση ζουν περίπου 21 χρόνια, όμως μπορούν να ζήσουν και αρκετά περισσότερο αν βρίσκονται σε συνθήκες προστασίας και αιχμαλωσίας.

πηγή: International Animal Rescue Foundation World Action South Africa

Η μικρή Ζωή ελευθερώθηκε στην φύση!

Τον περασμένο Απρίλιο η Δασική Υπηρεσία της Καστοριάς βρήκε ένα μωρό αρκουδάκι μόλις 3 μηνών. 

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ειδοποιήθηκε αμέσως και παρόλες τις προσπάθειες να βρουν την μητέρα του μωρού, αυτό δεν κατέστη δυνατό, και έτσι η μαμά αρκούδα θεωρήθηκε νεκρή, αφού αν ήταν ζωντανή καμία αρκούδα δεν θα άφηνε ποτέ για τόσο μεγάλο διάστημα το μωρό της μόνο του. 

Η μικρή Ζωή, όπως ονομάστηκε, μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ και εκεί για 10 ολόκληρους μήνες ανέλαβε την φροντίδα της εξειδικευμένο προσωπικό, προσπαθώντας να της διδάξει όλα τα μυστικά της φύσης που δεν πρόλαβε να της μάθει η μητέρα της.

Τώρα, 10 μήνες αργότερα, η μικρή Ζωή μεγάλωσε και έχει πλέον μια δεύτερη ευκαιρία για να ζήσει σαν μια φυσιολογική αρκούδα στη φύση. Από 3 κιλά που ζύγισε όταν την βρήκαν, πλέον είναι 42 κιλά, και είναι έτοιμη να ζήσει στο φυσικό της περιβάλλον αφού έχει μάθει να αναζητά την τροφή μόνη της.

Η επιχείρηση επανένταξης της Ζωής στη φύση πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες, κάτω από δύσκολες συνθήκες λόγω της έντονης χιονοκάλυψης που υπήρχε στην δασική περιοχή που μεταφέρθηκε. 
Όμως όλα έγιναν επιτυχώς, και η μικρή Ζωή, θα μπορέσει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή στην φύση ενώ παράλληλα ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ  με το ειδικό ηλεκτρονικό κολάρο που της τοποθέτησε θα μπορεί συνεχώς να παρακολουθεί το στίγμα της και να επιβλέπει αν η νεαρή αρκούδα είναι καλά στην υγεία της.

Φοίβος: Πέρα από κάθε προσδοκία!

Δεν μπορείς εύκολα να καταδικάσεις ένα ζώο σε θάνατο, μπορείς όμως με ομαδικότητα και θέληση να καταφέρεις πράγματα που δεν είχες φανταστεί ποτέ. Να φέρεις την καινοτομία και να παρατείνεις τη ζωή του, ειδικά όταν η ζωή του είναι ακόμα στην αρχή.


Ο Φοίβος έγινε το πρώτο άλογο στην Ελλάδα και από τα ελάχιστα σε όλο τον κόσμο που μετά από μια επιτυχημένη καινοτόμα εγχείρηση ακρωτηριασμού φοράει πρόσθετο μέλος ποδιού. Μόλις δυο χρονών μας γέμισε με δύναμη και κουράγιο να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο πέρα. Να σώσουμε περισσότερα άλογα.

Ο Φοίβος είναι ένα ελληνικό αλογάκι το οποίο βρέθηκε στην Κόρινθο. Περιπλανιόταν για μήνες όταν τον βρήκαν εθελοντές μας και τον μετέφεραν στις εγκαταστάσεις μας. Οι γιατροί μετά την πρώτη εξέταση διαπίστωσαν σπάσιμο στο πίσω του πόδι και τοποθετήθηκε νάρθηκας. Δυστυχώς όμως το κόκκαλο δεν μπορούσε να κολλήσει γιατί ήταν πολύ καιρό σπασμένο, έτσι είχαμε δύο επιλογές. Ευθανασία ή ακρωτηριασμό.

Επιλέξαμε τον ακρωτηριασμό αφού μας επιβεβαίωσαν οι κτηνίατροι της κλινικής του ιπποδρόμου πως αυτό ήταν εφικτό να γίνει. Το γεγονός πως ο Φοίβος ήταν μόλις ενός χρόνου πουλάρι μας ενθάρρυνε αν και δεν ξέραμε αν η αποθεραπεία του θα είχε επιτυχία. Οι εθελοντές του συλλόγου παρέμειναν στην κλινική του ιπποδρόμου καθ' όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας και της επούλωσης της πληγής του για περισσότερο από ένα μήνα σε 24άωρες βάρδιες. Ήταν ένα δύσκολο έργο με άριστη συνεργασία των κτηνιάτρων της κλινικής του ιπποδρόμου αλλά όλο αυτό δεν θα είχε επιτύχει αν δεν είχαμε σύμμαχο τον ίδιο το Φοίβο. 

Αν σήμερα είναι καλά το οφείλει στην αγάπη μας για τα άλογα αλλά πάνω από όλα στον εξαίρετο του χαρακτήρα. Είναι ένα υπερβολικά συνεργάσιμο ζώο.
Αν και ακρωτηριασμένος η ζωή του με το τεχνητό μέλος είναι φυσιολογική όπως και των υπόλοιπων αλόγων στον στάβλο μας.
Η αποθεραπεία του είναι σε εξέλιξη γιατί το τεχνητό μέλος κατά καιρούς θα αλλάζει και θα βελτιώνεται όσο ο Φοίβος μεγαλώνει ακόμα.
Σας περιμένουμε να γνωρίσετε το Φοίβο από κοντά στις εγκαταστάσεις μας κάθε Κυριακή 11.00-14.00.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την ομάδα κτηνιάτρων της κλινικής του ιπποδρόμου, τους κυρίους Φωτιάδη Μάκη, Ζαφείρη Πέτρο και Αντωνίου Παύλο, τα "Ορθοπεδικά Θεσσαλονίκης" και ιδιαιτέρως τον κύριο Νικόπουλο Περικλή για την κατασκευή του τεχνητού μέλους , τον κύριο Ιωάννη Ζώη πεταλωτή για την τεχνική του υποστήριξη , την κλινική του ΟΔΔΙΕ και τους εθελοντές του ΕΣΠΙ που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό.

πηγή: Ελληνικος Συλλογος Προστασιας Ιπποειδων

Ο μύθος του επιθετικού ταύρου!

Λίγο πριν πέσει νεκρός στην αρένα, ένας αντι-ταυρομάχος ακτιβιστής του δίνει το τελευταίο φιλί της ζωής του.

Ο Ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο. Ο λόγος που είναι θυμωμένος είναι γιατί μέρες είναι νηστικός και απίστευτα-βάναυσα ταλαιπωρημένος.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουν όλοι όσοι έχουν για θεούς τους και θαυμάζουν τους ταυρομάχους, δεν είναι ένα δυνατό ζώο, αλλά ένα ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και εξαντλημένο ψυχικά ζώο. Σε αυτό το υπερήφανο και δυνατό πλάσμα, βάζουν υγρές εφημερίδες στα αυτιά του και τα μάτια του είναι γεμάτα βαζελίνη για να θολώνουν την όρασή του...

Τα ρουθούνια του είναι γεμάτα βαμβάκι ώστε να του κόβει την αναπνοή και στα γεννητικά του όργανα έχουν κολλήσει μια βελόνα.Υποσιτίζεται για μέρες ώστε να είναι αδύναμος και είναι φυλακισμένος για μέρες σε ένα σκοτεινό κουτί ώστε να χάσει τον προσανατολισμό του και να του δημιουργηθεί στρες.

Έτσι όταν βγαίνει στην αρένα απο το κουτί αυτό, τρέχει απεγνωσμένα νομίζοντας πως το μαρτύριο του έχει τελειώσει.

Αντ΄αυτού το εξαντλημένο και κακοποιημένο ζώο έχει να αντιμετωπίσει τις ιαχές του πλήθους και τους δολοφόνους του που το εξαντλούν ακόμη περισσότερο με τα χτυπήματα τους.

Τι ηρωισμός. Τι γενναιότητα. Πως ο άνθρωπος έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο κτήνος που δολοφονεί για την απόλαυσή του... Είμαστε μοναδικοί σε αυτό τον πλανήτη.

πηγή: Katerina Chteneli - Facebook

Albert και Einstein: οι δύο "άγριες" καμήλες που θέλουν μόνο αγκαλιές!

Πίσω από τα πονηρά χαμόγελά τους και τα μεγάλα καστανά μάτια τους, αυτοί οι δύο ευγενικοί γίγαντες, το μόνο που ζητούσαν ήταν αγάπη και ασφάλεια - και τελικά βρήκαν πολλά περισσότερα! 

Αυτές οι δύο καμήλες γεννήθηκαν ελεύθερες. Η μοναδική ζωή που γνώριζαν ήταν να βρίσκονται δίπλα στην μαμά τους, πράγμα που κανονικά θα συνέχιζαν να έκαναν για αρκετά χρόνια. Αυτό ήταν το πιο ασφαλές που θα μπορούσαν να κάνουν. Αυτά τα δύο μωρά γεννήθηκαν και επιβίωσαν στην απομακρυσμένη Νότια Αυστραλία, και δεν είχαν έρθει ποτέ σε επαφή με ανθρώπους. Η πρώτη φορά που θα αντίκριζαν άνθρωπο, θα ήταν και καθοριστική, καθώς θα άλλαζε παντελώς η ζωή τους από εκεί και πέρα. 

Ο Albert και ο Einstein ήταν λιγότερο από ενός έτους όταν αιχαλωτίστηκαν. Πολύ μικρά για να αποχωριστούν την μαμά τους. Αυτό που είδε στα μάτια τους η Emma Haswell, διευθύντρια του Brightside Farm Sanctuary όταν τα πρωτοείδε σε ένα παζάρι ζώων, ήταν αδιανόητο. Ήταν τόσο ταραγμένα, αποζητούσαν απεγνωσμένα την μαμά τους, την οποία δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά. Η Emma σοκαρίστηκε με το θέαμα, και όπως λέει και η ίδια χαρακτηριστικά "είμαι τόσα χρόνια φροντιστής ζώων, και ποτέ δεν έχω δει κάτι τέτοιο!".

Τα δύο μωρά αιχμαλωτίστηκαν μαζί με άλλες 50 καμήλες, ενήλικες και νεαρές, κατά την διάρκεια ενός "σαφάρι" στην ζούγκλα της Αυστραλίας, με σκοπό να πουληθούν σε πλειστηριασμό σε υψηλή τιμή. Το ψυχικό τραύμα που είχαν υποστεί αυτές οι δύο νεαρές καμήλες είναι κάτι που κανένα ζώο δεν θα έπρεπε να υποφέρει. Αυτά τα ευγενικά πλάσματα, κυνηγήθηκαν, πιάστηκαν, φορτώθηκαν σε φορτηγά και μεταφέρθηκαν στην άλλη άκρη της χώρας.

Οι πλειστηριασμοί και τα παζάρια είναι μέρη που μπορούν να προκαλέσουν άγχος και στρες ακόμα και σε ζώα που είναι οικόσιτα και μπορούν να τα χειριστούν άνθρωποι. Αλλά αυτές οι νεαρές καμήλες δεν είχαν έρθει ποτέ ξανά σε επαφή με τους ανθρώπους, πόσο μάλλον να ζήσουν όλη αυτή την τραυματική εμπειρία της σύλληψης και άγριας μεταφοράς τους από αυτούς. Στο ίδιο παζάρι, ολόκληρα κοπάδια χωρίζονταν για να πουληθούν το κάθε ζώο χωριστά, πολλά από αυτά τα ζώα ήταν πολύ νεαρά για να υποστούν αυτό το βασανιστήριο. Οι σκηνές που παρακολουθούσαν οι παρευρισκόμενοι στο παζάρι ήταν ανατριχιαστικές. Τρομοκρατημένα μωρά να τα τραβούν με το ζόρι και να τα στιβάζουν σε φορτηγά, και να τα απομακρύνουν από το κοπάδι τους με τη βία...

Παρόλο που το μέλλον των περισσότερων αυτών ζώων είναι αβέβαιο και άγνωστο, γι' αυτές τις δύο νεαρές καμήλες, τον Albert και τον Einstein, που βρίσκονταν προς πώληση εκείνη τη μέρα στο παζάρι, το μέλλον τους επιφύλασσε ένα ευτυχές τέλος. Αφού κατάφεραν να επιβιώσουν από αυτή την τραυματική εμπειρία, οι δύο αυτές νεαρές καμήλες επρόκειτο στη συνέχεια να γνωρίσουν το ευγενικό άγγιγμα και την καλοσύνη από τους ανθρώπους για πρώτη φορά. Η Emma περιφερόταν στα παζάρι και το κλάμα αυτών των δύο μωρών της τράβηξε την προσοχή. Τα έβλεπε να κουρνιάζουν το ένα δίπλα στο άλλο προσπαθώντας να παρηγορηθούν αφού δεν έβρισκαν πουθενά την μαμά τους. Είχαν χάσει ό,τι τους ήταν γνώριμο μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν θα έχαναν όμως ευτυχώς ο ένας τον άλλο.

Η Emma κατάφερε να τα πάρει μαζί της και να τα μεταφέρει στο καταφύγιο της στην Τανζανία, όπου εκεί έκαναν τα πρώτα τους βήματα στα καταπράσινα λιβάδια της περιοχής. Τα υπόλοιπα ζώα αρχικά κοιτούσαν τις καμήλες περίεργα, σύντομα όμως εξοικειώθηκαν μαζί τους, και τα δύο αδέλφια ανέπτυξαν φιλίες και στενούς δεσμούς στο μέρος που θα ήταν το σπίτι τους από εδώ και πέρα.Χωρίς την μαμά τους μαζί για να τους προστατέψει, τα δύο αδέλφια βασίστηκαν ο ένας στον άλλο, και ήταν αχώριστοι μέσα στο καταφύγιο. Ο Albert που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία, φρόντιζε και προστάτευε τον μικρό του αδελφό, και πλέον κάθε φορά που ένας άνθρωπος τους επισκεπτόταν, τον καλωσόριζαν με έναν ενθουσιώδη εναγκαλισμό.

Με την βοήθεια των υπεύθυνων στο Brightside, αυτές οι νεαρές καμήλες είναι πλέον ασφαλείς και μπορούν να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Και ως πρεσβευτές του είδους τους και μέσω του ονόματός τους, θα ήθελαν να γίνουν έμπνευση για πολλούς ανθρώπους ώστε να γίνει ο κόσμος μας πιο ευγενικός απέναντι σε ΟΛΑ τα ζώα.  

"Πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτή είναι η ιερή μας ανθρώπινη ευθύνη." Albert Einstein 

πηγή:  animalsaustralia.org