Ο μύθος του επιθετικού ταύρου!

Λίγο πριν πέσει νεκρός στην αρένα, ένας αντι-ταυρομάχος ακτιβιστής του δίνει το τελευταίο φιλί της ζωής του.

Ο Ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο. Ο λόγος που είναι θυμωμένος είναι γιατί μέρες είναι νηστικός και απίστευτα-βάναυσα ταλαιπωρημένος.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουν όλοι όσοι έχουν για θεούς τους και θαυμάζουν τους ταυρομάχους, δεν είναι ένα δυνατό ζώο, αλλά ένα ταλαιπωρημένο, βασανισμένο και εξαντλημένο ψυχικά ζώο. Σε αυτό το υπερήφανο και δυνατό πλάσμα, βάζουν υγρές εφημερίδες στα αυτιά του και τα μάτια του είναι γεμάτα βαζελίνη για να θολώνουν την όρασή του...

Τα ρουθούνια του είναι γεμάτα βαμβάκι ώστε να του κόβει την αναπνοή και στα γεννητικά του όργανα έχουν κολλήσει μια βελόνα.Υποσιτίζεται για μέρες ώστε να είναι αδύναμος και είναι φυλακισμένος για μέρες σε ένα σκοτεινό κουτί ώστε να χάσει τον προσανατολισμό του και να του δημιουργηθεί στρες.

Έτσι όταν βγαίνει στην αρένα απο το κουτί αυτό, τρέχει απεγνωσμένα νομίζοντας πως το μαρτύριο του έχει τελειώσει.

Αντ΄αυτού το εξαντλημένο και κακοποιημένο ζώο έχει να αντιμετωπίσει τις ιαχές του πλήθους και τους δολοφόνους του που το εξαντλούν ακόμη περισσότερο με τα χτυπήματα τους.

Τι ηρωισμός. Τι γενναιότητα. Πως ο άνθρωπος έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο κτήνος που δολοφονεί για την απόλαυσή του... Είμαστε μοναδικοί σε αυτό τον πλανήτη.

πηγή: Katerina Chteneli - Facebook

Albert και Einstein: οι δύο "άγριες" καμήλες που θέλουν μόνο αγκαλιές!

Πίσω από τα πονηρά χαμόγελά τους και τα μεγάλα καστανά μάτια τους, αυτοί οι δύο ευγενικοί γίγαντες, το μόνο που ζητούσαν ήταν αγάπη και ασφάλεια - και τελικά βρήκαν πολλά περισσότερα! 

Αυτές οι δύο καμήλες γεννήθηκαν ελεύθερες. Η μοναδική ζωή που γνώριζαν ήταν να βρίσκονται δίπλα στην μαμά τους, πράγμα που κανονικά θα συνέχιζαν να έκαναν για αρκετά χρόνια. Αυτό ήταν το πιο ασφαλές που θα μπορούσαν να κάνουν. Αυτά τα δύο μωρά γεννήθηκαν και επιβίωσαν στην απομακρυσμένη Νότια Αυστραλία, και δεν είχαν έρθει ποτέ σε επαφή με ανθρώπους. Η πρώτη φορά που θα αντίκριζαν άνθρωπο, θα ήταν και καθοριστική, καθώς θα άλλαζε παντελώς η ζωή τους από εκεί και πέρα. 

Ο Albert και ο Einstein ήταν λιγότερο από ενός έτους όταν αιχαλωτίστηκαν. Πολύ μικρά για να αποχωριστούν την μαμά τους. Αυτό που είδε στα μάτια τους η Emma Haswell, διευθύντρια του Brightside Farm Sanctuary όταν τα πρωτοείδε σε ένα παζάρι ζώων, ήταν αδιανόητο. Ήταν τόσο ταραγμένα, αποζητούσαν απεγνωσμένα την μαμά τους, την οποία δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά. Η Emma σοκαρίστηκε με το θέαμα, και όπως λέει και η ίδια χαρακτηριστικά "είμαι τόσα χρόνια φροντιστής ζώων, και ποτέ δεν έχω δει κάτι τέτοιο!".

Τα δύο μωρά αιχμαλωτίστηκαν μαζί με άλλες 50 καμήλες, ενήλικες και νεαρές, κατά την διάρκεια ενός "σαφάρι" στην ζούγκλα της Αυστραλίας, με σκοπό να πουληθούν σε πλειστηριασμό σε υψηλή τιμή. Το ψυχικό τραύμα που είχαν υποστεί αυτές οι δύο νεαρές καμήλες είναι κάτι που κανένα ζώο δεν θα έπρεπε να υποφέρει. Αυτά τα ευγενικά πλάσματα, κυνηγήθηκαν, πιάστηκαν, φορτώθηκαν σε φορτηγά και μεταφέρθηκαν στην άλλη άκρη της χώρας.

Οι πλειστηριασμοί και τα παζάρια είναι μέρη που μπορούν να προκαλέσουν άγχος και στρες ακόμα και σε ζώα που είναι οικόσιτα και μπορούν να τα χειριστούν άνθρωποι. Αλλά αυτές οι νεαρές καμήλες δεν είχαν έρθει ποτέ ξανά σε επαφή με τους ανθρώπους, πόσο μάλλον να ζήσουν όλη αυτή την τραυματική εμπειρία της σύλληψης και άγριας μεταφοράς τους από αυτούς. Στο ίδιο παζάρι, ολόκληρα κοπάδια χωρίζονταν για να πουληθούν το κάθε ζώο χωριστά, πολλά από αυτά τα ζώα ήταν πολύ νεαρά για να υποστούν αυτό το βασανιστήριο. Οι σκηνές που παρακολουθούσαν οι παρευρισκόμενοι στο παζάρι ήταν ανατριχιαστικές. Τρομοκρατημένα μωρά να τα τραβούν με το ζόρι και να τα στιβάζουν σε φορτηγά, και να τα απομακρύνουν από το κοπάδι τους με τη βία...

Παρόλο που το μέλλον των περισσότερων αυτών ζώων είναι αβέβαιο και άγνωστο, γι' αυτές τις δύο νεαρές καμήλες, τον Albert και τον Einstein, που βρίσκονταν προς πώληση εκείνη τη μέρα στο παζάρι, το μέλλον τους επιφύλασσε ένα ευτυχές τέλος. Αφού κατάφεραν να επιβιώσουν από αυτή την τραυματική εμπειρία, οι δύο αυτές νεαρές καμήλες επρόκειτο στη συνέχεια να γνωρίσουν το ευγενικό άγγιγμα και την καλοσύνη από τους ανθρώπους για πρώτη φορά. Η Emma περιφερόταν στα παζάρι και το κλάμα αυτών των δύο μωρών της τράβηξε την προσοχή. Τα έβλεπε να κουρνιάζουν το ένα δίπλα στο άλλο προσπαθώντας να παρηγορηθούν αφού δεν έβρισκαν πουθενά την μαμά τους. Είχαν χάσει ό,τι τους ήταν γνώριμο μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν θα έχαναν όμως ευτυχώς ο ένας τον άλλο.

Η Emma κατάφερε να τα πάρει μαζί της και να τα μεταφέρει στο καταφύγιο της στην Τανζανία, όπου εκεί έκαναν τα πρώτα τους βήματα στα καταπράσινα λιβάδια της περιοχής. Τα υπόλοιπα ζώα αρχικά κοιτούσαν τις καμήλες περίεργα, σύντομα όμως εξοικειώθηκαν μαζί τους, και τα δύο αδέλφια ανέπτυξαν φιλίες και στενούς δεσμούς στο μέρος που θα ήταν το σπίτι τους από εδώ και πέρα.Χωρίς την μαμά τους μαζί για να τους προστατέψει, τα δύο αδέλφια βασίστηκαν ο ένας στον άλλο, και ήταν αχώριστοι μέσα στο καταφύγιο. Ο Albert που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία, φρόντιζε και προστάτευε τον μικρό του αδελφό, και πλέον κάθε φορά που ένας άνθρωπος τους επισκεπτόταν, τον καλωσόριζαν με έναν ενθουσιώδη εναγκαλισμό.

Με την βοήθεια των υπεύθυνων στο Brightside, αυτές οι νεαρές καμήλες είναι πλέον ασφαλείς και μπορούν να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Και ως πρεσβευτές του είδους τους και μέσω του ονόματός τους, θα ήθελαν να γίνουν έμπνευση για πολλούς ανθρώπους ώστε να γίνει ο κόσμος μας πιο ευγενικός απέναντι σε ΟΛΑ τα ζώα.  

"Πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτή είναι η ιερή μας ανθρώπινη ευθύνη." Albert Einstein 

πηγή:  animalsaustralia.org