Πού περνούν τα «χαμένα χρόνια» οι αμερικανικές Caretta-caretta.

Μαϊάμι, Φλόριντα
Τα χελωνάκια της καρέτα-καρέτα ενδεχομένως να μην «ταξιδεύουν» στο θαλάσσιο ρεύμα που πίστευαν οι ερευνητές μέχρι σήμερα. Δορυφορική παρακολούθηση έδειξε ότι τελικά βγαίνουν από το μεγάλο ρεύμα στο οποίο μπαίνουν μόλις αφήσουν την ξηρά και «αποβιβάζονται» καθοδόν ακολουθώντας την πορεία φυκών στο νερό, τα οποία τους προσφέρουν τροφή, ζεστασιά και προστασία.

Τα πρώτα χρόνια στη ζωή μιας θαλάσσιας χελώνας, θεωρούνται από τους ειδικούς ως «χαμένα». Αυτό συμβαίνει γιατί αμέσως μετά την εκκόλαψή τους στα ανατολικά παράλια των ΗΠΑ, τα μικροσκοπικά χελωνάκια μπαίνουν στο νερό και ξαναβγαίνουν μετά το πέρας αρκετών ετών. Για αρκετά είδη, κάτι τέτοιο ξεκινάει όταν τα μικρά έχουν μέγεθος μικρότερο της παλάμης. Μέχρι την επιστροφή τους στα «πάτρια» εδάφη, τα χελωνάκια θα έχουν αναπτυχθεί αρκετά αγγίζοντας τα 45 εκ. σε μήκος.

«Είναι σαν να εξαφανίζονται από τα ραντάρ μας για κάποια χρόνια» εξηγεί η θαλάσσια βιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριδα και ερευνήτρια στη μελέτη Δρ Κέιτ Μάνσφιλντ. Προηγούμενη μελέτη των ειδικών είχε δείξει ότι τα χελωνάκια γεννιούνται με μια εσωτερική μαγνητική «πυξίδα» η οποία τα καθοδηγεί κατά την μετανάστευσή τους.
\

Ωκεάνια παρακολούθηση
Εδώ και χρόνια, με τη βοήθεια ειδικής σήμανσης, οι ερευνητές παρακολουθούν την πορεία των θαλάσσιων χελωνών, συλλέγοντας πολύτιμες πληροφορίες γύρω από τη θεσιθεσία τους, το βάθος στο οποίο κολυμπούν και η θερμοκρασία που επικρατεί στο σημείο όπου βρίσκονται κάθε φορά. Τα χελωνάκια ωστόσο, είναι υπερβολικά μικρά και ελαφριά για την επιτυχή τοποθέτηση ενός ηλεκτρονικού «φορτίου» επάνω τους.

«Τεχνολογικές εξελίξεις ωστόσο κατέστησαν εφικτό κάτι τέτοιο» αναφέρει η Δρ Μάνσφιλντ. «Οι νέες συσκευές σήμανσης είναι μικρότερες σε μέγεθος και αντλούν ενέργεια από τον ήλιο, γεγονός που σημαίνει ότι δεν χρειάζονται βαριές μπαταρίες. Μπορεί να είναι μεγάλες για την τοποθέτησή τους σε νεογέννητα χελωνάκια, μπορούν όμως να τοποθετηθούν σε νεαρές χελώνες».

«Λιποτάκτες» του αλμυρού νερού

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι επιστήμονες προχώρησαν στη σήμανση 17 χελωνών Caretta-caretta ηλικίας 3,5-9 μηνών και μεγέθους 11-18 εκ. Στη συνέχεια, τις απελευθέρωσαν στον Ατλαντικό ωκεανό.

Οι ερευνητές πίστευαν μέχρι τώρα, ότι τα χελωνάκια που γεννιούνται στα ανατολικά παράλια των ΗΠΑ, μπαίνουν στο Ρεύμα του Κόλπου το οποίο τα μεταφέρει βόρεια, στο κυκλοτερές ρεύμα του Βορείου Ατλαντικού. Το συγκεκριμένο σύστημα ρευμάτων περνάει από τις Αζόρες, στα παράλια της δυτικής Ευρώπης, στην ακτογραμμή της Αφρικής, για να καταλήξει και πάλι στα δυτικά παράλια των ΗΠΑ.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the Royal Society B», πολλές φορές τα χελωνάκια δεν ακολουθούν το πλήρες… δρομολόγιο. Οι παρακολουθήσεις τους έδειξαν ότι ενώ συνεχίζουν να κινούνται με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, τελικά καταλήγουν να ακολουθούν τα δικά τους θαλάσσια μονοπάτια. Πολλά χελωνάκια μάλιστα φάνηκε να βγαίνουν από το κυκλοτερές ρεύμα και μπαίνουν στα ήρεμα νερά της θάλασσας των Σαργασσών, η οποία πήρε την ονομασία της από τα φύκη (σάργασσα) που επιπλέουν στη συγκεκριμένη περιοχή.
Mε τη βοήθεια της ηλεκτρονικής σήμανσης, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα χελωνάκια περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους κάνοντας «ηλιοθεραπεία», στην επιφάνεια της θάλασσας.

Οι μετρήσεις της θερμοκρασίας του νερού στο σημείο όπου βρίσκονταν, ήταν αρκετούς βαθμούς υψηλότερη από ότι περίμεναν οι ειδικοί. Περαιτέρω επεξεργασία των δεδομένων, αποκάλυψε ότι το καφέ τους καβούκι σε συνδυασμό με τα καφέ φύκη που επέπλεαν στην περιοχή, βοηθούσε τα χελωνάκια να διατηρούν την υψηλή τους θερμοκρασία.
 

πηγή: Βήμα Science