Ποια ζώα κερδίζουν και ποια χάνουν με την κλιματική αλλαγή?

Το Αμερικανικό ελάφι ζυγίζει έως 820 κιλά και τα κέρατα του μπορούν να έχουν άνοιγμα μέχρι και 2 μέτρα. Είναι δύσκολο να μην το δεις αν βρεθείς κοντά του, όμως είναι αλήθεια πως είναι όλο και πιο σπάνιο να το βρεις στην Βόρειο Αμερική. 
Από την British Columbia μέχρι το New Hampshire, οι πληθυσμοί τους όλο και μειώνονται, και σύμφωνα με μια έκθεση των New York Times, η κλιματική αλλαγή είναι υπεύθυνη γι' αυτή τη μείωση.  Οι πιο μικροί χειμώνες ευνοούν την αύξηση των παράσιτων που μολύνουν τα ελάφια, όπως τα τσιμπούρια, και οι πιο ζεστοί χειμώνες εκθέτουν αυτά τα χειμερινά ζώα σε θερμοπληξία και θάνατο.
Έτσι λοιπόν φαίνεται, πως το μαγευτικό Αμερικάνικο ελάφι δεν αντέχει την κλιματική αλλαγή.

Ένα άλλο ζώο που φαίνεται να επηρεάζεται αρνητικά από τους ζεστούς χειμώνες είναι ο θαλάσσιος ίππος του Ειρηνικού, ο οποίος χάνει συνεχώς τα κομμάτια πάγου πάνω στα οποία ξαπλώνει και ξεκουράζεται. Όταν ο θαλάσσιος ίππος βγαίνει από το νερό και ξαπλώνει πάνω σε ένα κομμάτι πάγου ή γης για να λιαστεί και να ξεκουραστεί, αυτό λέγεται "ανάσυρση", και είναι μια διαδικασία απαραίτητη γι' αυτά τα ζώα. Με τα μικρά κομμάτια πάγου να λιώνουν και να εξαφανίζονται, όλο και μεγαλύτερος αριθμός θαλάσσιων ίππων στοιβάζεται στις ακτές τις Αρκτικής.
Αυτό το είδος της συνάθροισης και του "στοιβάγματος" τόσων πολλών ζώων ενός απειλούμενου είδους, αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού τους κατά την φυγή τους προς το νερό, και μεγαλώνει την πιθανότητα εκδήλωσης μιας επιδημικής νόσου.

Μπορεί να μην αποτελεί έκπληξη πως τα πολικά ζώα κινδυνεύουν από την κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση, όταν όμως βλέπουμε πως και τα τροπικά φυτά δίνουν τον δικό τους αγώνα για επιβίωση, αυτό είναι πλέον ανησυχητικό.
Το National Geographic ανέφερε τον περασμένο μήνα, πως τα τροπικά φυτά στις Άνδεις κινούνται ολοένα και περισσότερο προς τα πάνω, σε μια προσπάθεια να φτάσουν τις πιο δροσερές θερμοκρασίες όπου μπορούν να αναπτυχθούν.
Μερικά είδη δέντρων ψηλώνουν μέχρι και 4 μέτρα, παρόλα αυτά χρειάζεται να ανέβουν πάνω από 6 μέτρα για να βρουν πιο σταθερές θερμοκρασίες.
Η schefflera είναι ένα φυτό που μπορεί να επιζήσει καθώς ανεβαίνει περίπου 3 μέτρα κάθε χρόνο. Αντίθετα ο φίκος καταφέρνει να ανέβει μόνο 1,5 μέτρο κάθε χρόνο.

Οι αγαπημένοι μας Αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι, είναι ένα είδος που μπορεί να εξαφανιστεί σε λίγα χρόνια από τις ακτές της Ανταρκτικής, ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole ανέφερε πέρυσι πως το λιώσιμο των πάγων είναι καταστροφικό για τον αυτοκρατορικό πιγκουίνο, καθώς εκεί είναι το μοναδικό μέρος που μπορούν οι πιγκουίνοι να αναπαραχθούν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους.
Επίσης απειλείται επικίνδυνα ο εφοδιασμός τροφής του πιγκουίνου. Το ζωοπλαγκτόν και το φυτοπλαγκτόν ζουν κάτω από τον πάγο. Τα κριλ τα ψάρια και τα καλαμάρια τρέφονται με αυτά τα πλαγκτόν. Στην συνέχεια ο πιγκουίνος τρέφεται με τα κριλ, τα ψάρια και τα καλαμάρια. Αν δεν υπάρχει πάγος, δεν υπάρχει πλαγκτόν, δεν υπάρχουν κριλ, ψάρια και καλαμάρια, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τροφή για τους πιγκουίνους. 
Μια ομάδα ερευνητών προβλέπει, πως αν οι εκπομπές αερίων συνεχιστούν με τα σημερινά επίπεδα, τότε μέχρι το 2100 ο πληθυσμός του αυτοκρατορικού πιγκουίνου στην Ανατολική Ανταρκτική θα μειωθεί από τα σημερινά επίπεδα (3.000 ζευγάρια αναπαραγωγής περίπου) στα 500 με 600 αναπαραγωγικά ζευγάρια. 

Και ενώ ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος είναι χαμένος από την κλιματική αλλαγή, ένας άλλος πιγκουίνος φαίνεται να κερδίζει. Ο πιγκουίνος Adelie. Μια επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ και τη Νέα Ζηλανδία δημοσίευσαν μια μελέτη κατά την οποία βρήκαν πως ο πληθυσμός αυτών των μικρών πιγκουίνων που ζουν στο νησί Beaufort της Ανταρκτικής, αυξήθηκε κατά 84% από το 1958 μέχρι το 2010. 
Από το 1958 μέχρι το 1983 τα πεδία χιονιού και πάγου παρέμειναν σταθερά. Τα τελευταία 30 χρόνια όμως αυξήθηκε το χιόνι στα ορεινά και άρχισε να λιώνει στα πιο πεδινά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες εκτάσεις κατοικήσιμης γης γι' αυτούς τους πιγκουίνους, που χρειάζονται ένα μέρος ελεύθερο από πάγο για να αναπαραχθούν. 

Δεδομένου ότι τα έντομα είναι γνωστοί επιζώντες, πιθανώς δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως αυτά θα είναι οι νικητές της κλιματικής αλλαγής. Και το ασιατικό κουνούπι "τίγρης", θα είναι ο μεγάλος νικητής.
Στο περιοδικό PlosOne αναφέρεται πως αυτά τα κουνούπια που είναι λάτρεις του ζεστού και υγρού κλίματος, αυξάνουν συνεχώς την ταχύτητα αναπαραγωγής τους, χάρη στους θερμούς χειμώνες και τις έντονες βροχοπτώσεις.
Το έντομο που μπήκε στις ΗΠΑ πριν από 25 χρόνια μέσα σε ανακυκλωμένα ελαστικά που εισήχθησαν από την Ιαπωνία, πλέον έχει εξαπλωθεί σε 36 πολιτείες. Και το τσίμπημά του είναι ικανό να μεταδώσει πάνω από 20 ασθένειες, όπως τον δάγκειο πυρετό και την εγκεφαλίτιδα. Τέτοιες ασθένειες δεν έχουν εξαπλωθεί μέχρι στιγμής στις ΗΠΑ, όμως το κουνούπι κατοικεί μόνο στο 5% της συνολικής έκτασης της Αμερικής. Το ποσοστό αυτό πρόκειται να αυξηθεί, και τα επόμενα 20 χρόνια το κουνούπι θα επεκταθεί μέχρι και στο 50% της έκτασης της Βορειοανατολικής Αμερικής και των ακτών της.

Το σκαθάρι του φλοιού, είναι ένα ακόμα έντομο που τα καταφέρνει με την κλιματική αλλαγή. Αυτό το μικροσκοπικό πλάσμα είναι ένας καταστροφέας των δασών. Το "Climate Central" αναφέρεται σε δύο εκθέσεις, όπου στην πρώτη φαίνεται πως η ξηρασία αυξάνει τον πληθυσμό του σκαθαριού, και στην δεύτερη φαίνεται πως οι υψηλές θερμοκρασίες επιτρέπουν στο σκαθάρι να μετακινηθεί σε βορειότερες περιοχές.
Σε περιόδους ξηρασίας τα δέντρα μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους με το να "ψηλώνουν". Αυτά είναι και τα αγαπημένα δέντρα των σκαθαριών! Στο μεταξύ τα δέντρα των πιο βόρειων περιοχών δεν έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να μπορούν να αμυνθούν ενάντια σε αυτόν τον εισβολέα.
Τέλος, οι θερμοί χειμώνες βοηθούν την παραγωγή περισσότερων προνύμφων, με αποτέλεσμα το σκαθάρι να αναπαράγεται με γρήγορους ρυθμούς. 
Μια μελέτη της Καναδικής Δασικής Υπηρεσίας λέει πως η ζημιά που γίνεται στο δάσος και στα πεύκα της British Columbia από αυτά τα σκαθάρια, μπορούν να οδηγήσουν στο αποτέλεσμα, το δάσος να εκπέμπει τελικά περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από αυτό που συγκεντρώνει.

πηγή: newswatch.nationalgeographic.com